به گزارش گلستان ما به نقل از تیتریک؛ سریال گاندو به ایستگاه پایانی رسید، سریالی که در همان قسمت‌ های ابتدایی مورد توجه مخاطبان سیما قرار گرفت و اگر از بعضی نقاط ضعف آن چشم‌ پوشی کنیم، می‌ توان آن را سریالی کم‌‎نظیر در موضوع امنیتی دانست که از پرده‌ پوشی سریال‌ های پیشین تلویزیون با همین مضمون فرسنگ‌ ها فاصله دارد؛ روایتی از میان نیروهای امنیتی که چالش آقازادگی، فساد اقتصادی و مساله امنیت ملی را مورد توجه قرار داده است.

«مهدیه سادات نقیبی» منتقد سینما و تلویزیون در تحلیل سریال "گاندو" به کارگردانی جواد افشار طی یادداشتی اختصاصی در "تیتریک" نوشت: در فرهنگ لغت فارسی "گاندو" به معنای یک نوع تمساح پوزه کوتاهی است که در جنوب غربی کشور زندگی می کند این نوع تمساح قدرت بالایی در شکار دارد به همین دلیل جواد افشار کارگردان این سریال امنیتی - جاسوسی موضوعی را دنبال می کند که دور از خصوصیات این تمساح نیست.

در سال 1393 ایران فردی به نام جیسون رضاییان متولد کالیفرنیا به عنوان خبرنگار ایرانی و آمریکایی به اتهام جاسوسی دستگیر می کند، طبق خبرهایی که از دستگیری جیسون رضاییان منتشر شده به عنوان مدیر دفتر روزنامه ی واشینگتن پست در تهران فعالیت و به عنوان خبرنگار در ایران و آمریکا جاسوسی می کرد و هویت ملی ایرانی را در دستان خبیث آمریکا قرار می داد که سرانجام به زندان اوین منتقل شد و پس از 18 ماه حبس در سال 94 آزاد می شود.

همان طور که می دانیم گروه های جاسوس گرایانه همواره علاوه بر خود و چند نفری که به استخدام خود در می آورند دارای یک زیر مجموعه  وسیع هستند که به اطاعت از کارفرمای خود مشغول جاسوسی خواهند بود و بخش اعظم این گروه ها خبرنگارانی هستند که همه جا حضور داشته و بر اخبار کشور لحظه به لحظه دسترسی کامل دارند.

یکی از مسائلی که در چند سال گذشته و هم اکنون حکومت ایرانی را تهدید می کند افشای برنامه های ضد تحریمی از طریق جاسوسانی است که در ایران فعالیت کرده و در غرب این برنامه ها را بر ملا می کنند، تمام این مسائل ناشی از دشمنی و کینه قدیمی غرب است اما همت نهادهایی چون قبیل سپاه پاسداران، اطلاعات کشور و نیروهای انتظامی و امنیتی نتواسته است با خباثت تمام نفوذ کند.

با این مقدمه ی کوتاه و خلاصه به نقد از سریال گاندو و بررسی اصول درست و نادرست ساخته شده فیلم بر می گردیم، گاندو یک فیلم امنیتی- جاسوسی است که با بازی بازیگران ماهر در قسمت های سوم به بعد مخاطب خود را پیدا کرده و میخکوب تلویزیون می کند زیرا طی سال های اخیر به نفوذ در مسائل امنیتی در تلویزیون کمتر اشاره شده و در حال حاضر پخش این گونه سریال ها و نشان دادن مسائلی که دور از واقعیت نیست می تواند نشان از رویکرد بازتابی را بدهد که هم اکنون در قلب یک مملکت وجود دارد.

بحث اصلی سریال پرداختن به مفاسد اقتصادی، سیاسی و جاسوسی است و اشاره ای ظریف اما محکم به آقا زاده هایی دارد که در این نظام غیر شرعی و غیر قانونی پادشاهی می کنند.

به هر حال ساخت این گونه سریال ها با این موضوعات سخت و پیچیده که دو ملیت را در بر خواهد داشت آسان نیست و نکته مهم گاندو پرداختن به موضوعاتی است که واقعی بوده و از پرونده های امنیتی خارج شده است، تنها نام و اسامی تغییر کرده و می توان گفت این سریال حاصل سال ها فکر، تحقیق و پژوهش است.

گاندو مسیر ذهن مخاطب را باز می کند و در واقع به او غیر مستقیم دستور می دهد که این گونه مسائل و ژانر ها هم خالی از جذابیت نیست و از امنیت کشور آن چنان زیبا و با مهارت بالا گذر می کند که دیگر هیچ انتقاد منفی از سوی مدیران و مسئولان بر جای نمی گذارد.

این فیلم نشان دهنده ی ظلمی است که از سمت ایالات متحده آمریکا به سوی مردم ایران تحمیل می شود و عده ای هنوز با حماقت کامل از این ملیت، اصول و ساختاری که برای حکومت ایرانی ترتیب داده اند دفاع و جاسوسانه با آن ها فعالیت می کنند اما گاندو نشان می دهد که  ایرانیان در پی حفظ حریم ملی خود هستند.

این فیلم نه تنها نیروهای انتظامی و امنیتی را تحت شعاع خود قرار می دهد بلکه نشان می دهد که ایران نه تنها با خود بلکه از طریق وزارت اطلاعات با سایر اقوام در سایر ملیت های دیگر می تواند فعالیت کند و یک پرونده ی عظیمی مانند جیسون رضاییان را بیرون بکشد تا پرونده های دیگری در پس آن آشکار شود.

موضوع مهمی که در این فیلم به وضوح دیده می شود دغدغه ی کارگردان نسبت به این گونه مسائل امنیتی است، او می خواهد بگوید این دغدغه نه تنها دغدغه ی او است بلکه دغدغه ی مردم ایران است که در جامعه ادغام شده و بسیاری از نقطه ضعف هایی که در مملکت جاری است ناشی از همین حوادثی است که در دل جامعه رخ می دهد.

برخی با خیانت به حریم شخصی یک نظام وارد مسائلی می شوند که اگر نیروهای امنیتی و اطلاعاتی نبودند هم اکنون باید تحت سلطه امریکا بودیم.

صحبت از گاندو بسیار است و شاید به اندازه زحمات کارگردان و تهیه کننده جلساتی را در پی نقد و بررسی الزما نیاز داشته باشد اما چیزی که در این مطلب کوتاه میتوان اشاره کرد دیده شدن یک کار برجسته و فاخر دیگر جواد افشار است و دیگر از معدود کارهایی که تلویزیون جسورانه با موضوع ارگان های حساس نظام در قبال پرونده های سنگین و سیاسی به آن توجه ویژه ای داشته است.

انتهای پیام/